Tuesday, 28 August 2007
"masakit na!" -ako.
11:26 pm /
0 comments
"Lahat ng Storya may happy endings. Maraming nagsasabi na hindi matatapos ang storya sa isang trahedya, lahat ng bagay eh matatapos ng masaya, na parang bahaghari pagkatapos ng ulan. At parang pagbukang liwayway pagkatapos ng paglubog ng araw. Sa storya ng buhay natin, dagsaan ang problema. Kesyo maliit man yan o sobrang malaki na parang napaka imposible ng solusyunan, nagbibigay naman 'to ng aral para sa 'tin. Kung nabigo man tayong maabot ang bagay na gusto natin, siguro hindi talaga para sa 'tin yun. Nagkamali man tayo, pwede naman tayong matuto sa mga pagkakamaling yun para sa susunod na maulit ulit yung sitwasyon na yun, kahit papano makakatulong sa 'tin yung naranasan natin noon para makagawa ng mas magandang desisyon. "
-Ako. 29-08-07(12:14 am)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Sa totoo lang, masaya ako at nakausap ko siya. Hindi man bakas sa mukha ko ngayon pero alam kong tumatalon ang puso ko sa tuwa. Pero alam mo ba kung anong malungkot? kung anong pwedeng kahinatnan naming dalawa.
Naranasan ko na yung moment na pinagmumura ako at sinabihang "mang-aagaw". Alam ko kung gano kasakit makarinig o makabasa. Makasalanan siguro talaga ako, tatanga-tanga pa nga talaga. Ex lang ako noon pero bakit nga ba ako humahabol sa taong...may bago na? Ewan ko kung nagpapakag*ga ako at umaasa ako na baka may 2nd chance pa sa 'min. Kasi inamin niya na mahal pa niya ako, pero guess what? sa huli, yung gf niya nun ang pinili niya. Lahat ng masasakit na salita sinubukan kong iendure basta makasama ko lang siya. Pero ano nga bang nangyari? sa huli naging tanga lang ako at tinapon ko lahat ng pag asa ko sa 2nd chance na napagtanto kong hindi pala uso sa totoong buhay. Na akala ko pag sinubukan kong umasa, mgiging masaya ako...pero kabaligtaran pala, halos hindi ko na alam kung pano ko ibubuhos lahat ng lungkot ko para lang mawala yung sakit na namumuo sa dibdib ko, pakiramdam ko nun para akong may sakit sa puso pero hindi malaman kung panu gamutin hindi dahil may defect sa puso ko, kundi pawang imagination lang ang mga sugat doon...pero totoo yung sakit.
Ngayon, napapaisip na ako ng husto..dahil pag tinuloy ko yung namagitan sa 'ming dalawa, hindi madaling iendure lahat. Dahil parang lahat na ata ng hadlang sa isang storya eh nandito na, at parang kulang nalang eh lunurin ka na sa dami nito... malapit na rin kaming humantong sa phrase na "history repeats itself". yun nga lang, sa ibang pagkakataon at sa mas kumplikadong paraan. hindi lang basta problema ito ng isang teenager, dahil pag nagdesisyon ka, iririsk mo yung mga susunod na taon sa future ng wala siya o paghahandaan mo na ang pwedeng mangyari sa inyong dalawa kung napili mong lumaban sa nararamdaman niyo. 14 palang ako, nagmumukha na tuloy akong gurang dahil sa bwisit na problema na 'to. 14 palang, may issue na about kasalan. o di ba? hindi ko talaga masabi dito kung ano ang buong storya dahil hindi pa ako handang mag open up, sa ngayon gusto ko lang sabihin ang nararamdaman ko kasi hindi ko na rin matiis kaya dinadaan ko lang sulat. At sana lang...nakatulong 'to.
.17.
-Ako. 29-08-07(12:14 am)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Sa totoo lang, masaya ako at nakausap ko siya. Hindi man bakas sa mukha ko ngayon pero alam kong tumatalon ang puso ko sa tuwa. Pero alam mo ba kung anong malungkot? kung anong pwedeng kahinatnan naming dalawa.
Naranasan ko na yung moment na pinagmumura ako at sinabihang "mang-aagaw". Alam ko kung gano kasakit makarinig o makabasa. Makasalanan siguro talaga ako, tatanga-tanga pa nga talaga. Ex lang ako noon pero bakit nga ba ako humahabol sa taong...may bago na? Ewan ko kung nagpapakag*ga ako at umaasa ako na baka may 2nd chance pa sa 'min. Kasi inamin niya na mahal pa niya ako, pero guess what? sa huli, yung gf niya nun ang pinili niya. Lahat ng masasakit na salita sinubukan kong iendure basta makasama ko lang siya. Pero ano nga bang nangyari? sa huli naging tanga lang ako at tinapon ko lahat ng pag asa ko sa 2nd chance na napagtanto kong hindi pala uso sa totoong buhay. Na akala ko pag sinubukan kong umasa, mgiging masaya ako...pero kabaligtaran pala, halos hindi ko na alam kung pano ko ibubuhos lahat ng lungkot ko para lang mawala yung sakit na namumuo sa dibdib ko, pakiramdam ko nun para akong may sakit sa puso pero hindi malaman kung panu gamutin hindi dahil may defect sa puso ko, kundi pawang imagination lang ang mga sugat doon...pero totoo yung sakit.
Ngayon, napapaisip na ako ng husto..dahil pag tinuloy ko yung namagitan sa 'ming dalawa, hindi madaling iendure lahat. Dahil parang lahat na ata ng hadlang sa isang storya eh nandito na, at parang kulang nalang eh lunurin ka na sa dami nito... malapit na rin kaming humantong sa phrase na "history repeats itself". yun nga lang, sa ibang pagkakataon at sa mas kumplikadong paraan. hindi lang basta problema ito ng isang teenager, dahil pag nagdesisyon ka, iririsk mo yung mga susunod na taon sa future ng wala siya o paghahandaan mo na ang pwedeng mangyari sa inyong dalawa kung napili mong lumaban sa nararamdaman niyo. 14 palang ako, nagmumukha na tuloy akong gurang dahil sa bwisit na problema na 'to. 14 palang, may issue na about kasalan. o di ba? hindi ko talaga masabi dito kung ano ang buong storya dahil hindi pa ako handang mag open up, sa ngayon gusto ko lang sabihin ang nararamdaman ko kasi hindi ko na rin matiis kaya dinadaan ko lang sulat. At sana lang...nakatulong 'to.
.17.
